In de eerste week van 2016 is het bijna onmogelijk om niet even terugdenken aan 2015. Hoewel we deze week tijdens allerlei nieuwjaarsbijeenkomsten vooral stil staan bij onze verwachtingen voor het nieuwe jaar, zal menigeen ook even terugdenken aan 2015. In ieder geval zal ik dat zelf ook doen tijdens de Nieuwjaarsbijeenkomst van de gemeente Ommen. Hoewel je niet in het verleden moet leven, is het altijd goed je bewust te zijn van hetgeen gepasseerd is, om de toekomst tegemoet te treden.
Het afgelopen jaar is op wereldschaal veel gebeurd. De migrantenstroom uit het Midden-Oosten naar Europa nam grote vormen aan. We herinneren ons allemaal de beelden van de rubberbootjes op de Middellandse Zee vol met vluchtelingen die voor het geweld in onder meer Syrië op de vlucht zijn. Verder waren er natuurlijk de verschrikkelijke aanslagen in Parijs en de terreurdreiging in andere grote Europese steden. Afgelopen jaar dreigde ook Griekenland uit de Eurozone te vallen. We zouden het al weer bijna vergeten zijn, maar het beheerste, of misschien wel gijzelde, de economie maandenlang. Het afgelopen jaar gebeurde ook weer een grote natuurramp. Deze keer een aardbeving in Nepal met achtduizend doden. Terwijl in Nederland een enorme hijskraan in Alphen aan den Rijn omviel, gelukkig zonder slachtoffers. Was het dan allemaal ellende afgelopen jaar? Gelukkig niet. Er waren ook lichtpuntjes, zeker in Nederland. Wat te denken van de SAIL in Amsterdam en de start van de Tour de France in Utrecht of de gouden medaille van Daphne Schippers op het WK Atletiek. Soms kwamen die grote mondiale ontwikkelingen ook voorbij in Ommen. We hebben dit jaar niet alleen een half jaar opvang in onze gemeente van zo’n 350 vluchtelingen, maar we hebben ook met elkaar vier nachten een groep vluchtelingen opgevangen, die net in ons land waren aangekomen (overwegend uit Syrië). De wereld is dan opeens heel klein.
Mijn verwachting voor 2016 is helaas niet dat het opeens rustig zal worden. De problemen in het Midden-Oosten zullen helaas voortduren, de vluchtelingen zullen blijven komen en de terreurdreiging zal niet afnemen. Het zou mooi zijn als de situatie verbetert en onze samenleving zich hierdoor niet laat gijzelen. Het is mijn overtuiging dat we door samen te zijn, samen te werken, dat ook kunnen voorkomen. Juist door met elkaar de uitdagingen waarvoor we in de moderne wereld staan op te pakken, komen we verder. Onze welvaart blijft immers toenemen. Ontwikkelingen gaan zo snel, dat het soms lastig is alles bij te houden en hierop te anticiperen. Door het samen te doen, waar het nu ook over gaat, moet dat echter lukken. Dat geldt niet alleen voor de grote thema’s, maar ook voor zaken in onze ’voor- en achtertuin’. We staan in 2016 ook voor interessante vragen in Ommen. Ik noem er maar een aantal: de toekomst van Het Laer, de Rotbrink en het centrum van Ommen. Daarnaast gaan we aan de slag met de schoolhuisvesting, komen er diverse nieuwbouwwoningen op de markt en krijgen de transities in de zorg verder vorm. Vragen die we met elkaar in Ommen moeten, of beter, mogen oplossen. Gemeentebestuur, inwoners, bedrijven en organisaties. Met elkaar kunnen we Ommen veelzijdig en uniek houden. Niet met de ruggen tegen elkaar, maar met elkaar voor hetzelfde doel proberen te gaan. Met open vizier en luisterend. Samen werken aan een nieuwe visie op de toekomst van Ommen. Dat wens ik ons toe voor 2016!
